De kracht van oprechte verbinding in leiderschap

Persoonlijk blog

Hi, wat leuk dat je er bent! In deze blog neem ik je mee terug naar mijn jeugd, waar onder andere de waarden en ervaringen die ik van huis uit heb meegekregen, me gevormd hebben tot wie ik nu ben. Van de vrijheid om mijn passies te ontdekken tot de uitdagingen die ik onderweg tegenkwam—alles heeft me geleerd wat écht belangrijk is in werk, leven, en leiderschap. Lees mee en ontdek hoe mijn ervaringen me hebben geholpen mijn kijk op groei en verbinding te vormen!

Van mijn ouders heb ik de vrijheid gekregen om veel sporten en hobby's uit te proberen en zo te ontdekken waar ik van hield. Zo heb ik ontdekt dat ik van muziek houd, zat ik 8 jaar lang op pianoles en heb ik passie voor dans en zang. Het theater voelt voor mij als thuiskomen. De verbinding met het publiek vind ik altijd magisch. En naast deze passie ontwikkelde ik me ook tijdens mijn loopbaan in het leiden van teams. Ik vind het mooi om de ontwikkeling van mensen te zien, wanneer zij de ruimte en vrijheid voelen. 

Ze te laten groeien door te vallen en weer op te staan, dat is prachtig!

Mijn vader heeft 30 jaar een eigen bouwbedrijf gehad en heeft altijd keihard gewerkt. Van hem heb ik geleerd dat je altijd moet doen wat je zegt, eerlijk en oprecht zijn, en vooral jezelf blijven. Hij genoot van de vrijheid en onafhankelijkheid om zelf te bepalen wat hij met zijn tijd en energie deed. Hij vertelde niet alleen wat hij wilde bereiken, maar hij deed het ook écht. Zo bouwde hij zijn eigen droomhuis en reed hij in de Jeep die hij altijd al graag wou. (hadden ze in die tijd al gehoord van 'manifesteren'? 😊) Mijn moeder werkte ook in het bedrijf en ondersteunde mijn vader bij de financiën en administratie. Dit deed zij naast haar vast baan in loondienst. Indrukwekkend hoe zij samen dag in dag uit hard werkte voor ons gezin en er werd nooit geklaagd.

Doen wat je zegt, eerlijk en oprecht zijn, en vooral jezelf blijven.

Wat ik wel altijd merkte is dat mijn moeder niet blij uit haar werk kwam. Ze voelde zich niet gewaardeerd en er was een vervelende sfeer onder collega's. Ze kwam ook wel eens huilend uit haar werk, vanwege de onderlinge verhoudingen. Ze durfde niet naar het management te stappen, want was bang voor hun reactie. Ze had ook niet het gevoel dat de deur bij het management openstond en koos ervoor het zelf, zo goed en zo kwaad als het ging, op te lossen. Meestal lukte dat niet, stapte ze er overheen en ging weer door. Eens in de paar maanden werd het haar te veel en melde ze zich een week ziek. Mentaal was het dan echt te veel. Dit heeft onbewust ook veel met mij gedaan als kind en ook nu in volwassen ben. Een jaar geleden ben ik erachter gekomen wat voor rol dit in mijn leven heeft gespeeld.

In 2022 kreeg ik een burn out waardoor ik fysiek en mentaal er helemaal af lag. Ik was iemand die dacht dat het mij nooit zou overkomen, want ik ben een sterke en zelfverzekerde vrouw en ik kon alles aan. Ik kwam erachter dat ik geen burn out had gekregen van te hard werken. Er waren verschillende oorzaken die samenkwamen. Ik zat al een tijdje niet meer op de juiste plek qua loopbaan, waardoor ik mijn drive en passie verloor. Ik had een managementfunctie op een hoofdkantoor en was daarnaast ook een eigen onderneming gestart. Ik kwam erachter dat het niet klopte waar ik mee bezig was. Ik ben maar door én door én door gegaan, weg van mijn eigen gevoel (én niet klagen 😉), ik wilde aan de verwachtingen voldoen van anderen. Ik ben mezelf helemaal kwijtgeraakt. Ook ontdekte ik, na héél veel praten met coaches en ondersteuners, dat het niet meer hielp om te praten. Ik had het gevoel dat er fysiek iets moest gebeuren. Een holistisch therapeut heeft mij toen fantastisch geholpen met blokkades opruimen in het lichaam die vastzaten. Ik had een aantal nare ervaringen in het verleden die niet goed verwerkt waren waaronder de bevalling van mijn zoon en de ziekte en bijna dood ervaring van mijn moeder...

Een paar jaar geleden kreeg mijn moeder ontzettende last van haar arm en ging hiermee naar de huisarts. De huisarts vertelde haar dat ze een peesontsteking had en verwees haar door naar de fysiotherapeut. Twee weken lang heeft ze pijn opgevangen met pijnstillers en bij de fysio kwam ze niet verder. Na meer dan twee weken is ze opnieuw naar de huisarts gegaan, want ze was ook erg benauwd. Ik weet het nog goed… ik was op mijn werk en werd gebeld door mijn vader dat mama met gillende sirenes naar het ziekenhuis werd gebracht. Ze had een hartinfarct gehad.. Ze heeft dus twee(!!) weken met een hartinfarct rondgelopen! Dotteren had geen zin meer en het ging bergafwaarts. Een spoedoperatie volgde en daarna heeft ze wekenlang voor haar leven gevochten op de intensive care. Ze heeft echt een engel op haar schouder, want na ongeveer een jaar herstel, was ze weer redelijk 'de oude'. Wat zijn we ontzettend dankbaar dat ze er nog is!

Had ze zóveel stress en spanning dat haar lichaam het niet meer aankon?

En toen kwamen natuurlijk de vragen bij mij en mijn familie. Hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom hebben wij (en ook zij) niks gemerkt? Heeft zij dit zelf zien aankomen? Had ze zóveel stress en spanning dat haar lichaam het niet meer aankon? Was het leefstijl?

Het antwoord die we van de artsen kregen was: "het is een combinatie van factoren."

En ja, stress kan dus een grote boosdoener zijn. Meteen gingen bij mij alarmbellen af.

Haar werk… daar moet ze echt nooit meer naar terugkeren! Mede door deze baan is zij ziek geworden. En begrijp me niet verkeerd, want natuurlijk is het ook leefstijl, het is een combinatie, maar ik besefte me toen pas écht hoe ongelukkig mijn moeder in haar baan is geweest en wat dat met haar heeft gedaan. En natuurlijk had zij daar wellicht zelf iets aan kunnen veranderen, maar dat kon ze niet. Het was geen onwil. Ze zat zo vast in patronen, overtuigingen over zichzelf en (traumatische) ervaringen, dat ze het niet kón.

En ja, ik had hier ook een oordeel over, want je kan toch gewoon een andere baan zoeken? Ga gewoon weg! Wat doe jij jezelf aan en waarom zou je dat doen…

Inmiddels kijk ik hier anders naar. Ik heb de afgelopen tijd een persoonlijke reis gemaakt en heb daar onder andere geleerd dat je verder mag kijken dan alleen wat aan de oppervlakte zichtbaar is. Je weet nooit wat iemand heeft meegemaakt en wat hij of zij meedraagt.

Lieve mensen, denk daarom heel even na voordat je iets zegt, voordat je oordeelt. Je weet niet wat iemand heeft doorgemaakt of waar iemand op dat moment doorheen gaat. Wees lief voor elkaar, geef elkaar oprechte aandacht, zie elkaar.

Voor mij kwam afgelopen tijd alles samen. De gebeurtenissen met mijn moeder heeft iets in mij geraakt, want wat als de werkgever haar wel écht had gezien?

Als leider van een organisatie kan je echt het verschil maken door je te verbinden met jouw medewerkers. Wat speelt er op dit moment in het leven van mensen? Hoe ga je met ze om? Ben je oprecht, ben je écht aanwezig en geïnteresseerd? Dat raakt mensen. Dat schept een band.

Mensen onthouden niet wat je precies zegt. Mensen onthouden vooral wat voor gevoel je ze geeft.

Door de cultuur en het werkgeluk in jouw organisatie aan te pakken zal je ervaren dat de gast / klanttevredenheid omhoog gaat en er minder verzuimen en verloop is.

Hoe mooi zou het zijn als gasten/klanten een beleving ervaren die uit het hart komt?!