Gastvrijheid is geen trucje, maar wie je bent

Wat als gastvrijheid niet begint met wat je doet, maar met wie je bent?

Ik dacht lange tijd dat ik altijd sterk moest zijn. Overtuigend, inspirerend, het juiste voorbeeld geven. Want als leider moet je toch laten zien hoe het hoort? Dat dacht ik tenminste.

Totdat ik op een dag een spiegel voorgehouden kreeg. Een teamlid durfde me recht in mijn gezicht te zeggen wat er níet goed ging. BAM. Dat voelde als falen. Maar juist daar ontdekte ik iets essentieels: kwetsbaarheid maakt je geen zwakkere leider, het maakt je échter en toegankelijker.

In een recente sessie die ik gaf, gingen we aan de slag met drie sleutels:

🔑 Bewustzijn op je gedrag – Wat straal je uit? Hoe beïnvloedt dat anderen?

🔑 Kwetsbaar opstellen – Durf je jezelf echt te laten zien?

🔑 Dicht bij jezelf blijven – Handel je vanuit wat bij jóu past?

Bij elke sleutel deelden deelnemers situaties waarin ze dit wel of juist niet toepasten. En toen ik mijn eigen worstelingen met kwetsbaarheid deelde, gebeurde er iets moois. De sfeer veranderde. Er ontstond échte verbinding. Want zodra je je perfectiemasker afzet, voelen anderen zich vrij om hetzelfde te doen.

Dat is ook wat gastvrijheid zo krachtig maakt. Niet een ingestudeerde glimlach of een aangeleerd script, maar de echtheid die je uitstraalt. Hoe jij met jezelf omgaat, heeft direct invloed op hoe je met anderen omgaat – je collega's, je klanten, je gasten.

Als je écht een verschil wilt maken in gastvrijheid, begin dan bij jezelf. Durf jij ruimte te geven aan jouw echte ik? Want misschien ligt daar wel de sleutel tot de meest oprechte gastvrijheid die er is.